Strah od smrti, kao i sama smrt, duboko su lična iskustva - čak i u okolnostima masovnih stradanja, u kojima zbir pojedinačnih ljudskih tragedija pretvara medijsku vest u istorijski događaj. O jednom takvom događaju, verovatno najpoznatijem u novijoj istoriji ljudskog roda, govori novi roman Dona DeLila. Iz krajnje svedene, subjektivne perspektive, svoju priču o zloglasnom Jedanaestom septembru DeLilo pripoveda kroz laganu izmaglicu posttraumatske amnezije, potpuno oslobođen želje da naknadnom mudrošću banalizuje mnogostruku metaforičnost kolapsa betonskih bliznakinja. On je, uostalom, odavno - još u romanima Beli šum, Vaga i Podzemlje, na primer - upozoravao na moguće krajnje odredište puta kojim je krenula zapadna civilizacija. Sada mu preostaje tek melanholično svođenje računa: život je pretvoren u partiju pokera, smrt u ulični performans, a priča u Mebijusovu traku, po kojoj unezvereno jure begunci iz najboljeg od svih mogućih svetova.
Zoran Paunović
Don DeLilo spada u red najznačajnijih savremenih američkih romanopisaca. Od svog prvog romana, objavljenog 1971. godine pod naslovom Amerikana, napisao je petnaest romana. Dobitnik je mnogih nacionalnih i međunarodnih nagrada, među kojima su Nacionalna nagrada za beletristiku za roman Bela buka (1985), PEN/Fokner nagrada za prozu za roman Mao II (1992), Nagrada Jerusalim za celokupno delo (1992), kao i Orden Vilijam Din Hauels (2000), koji dodeljuje Američka akademija umetnosti, za roman Podzemlje, u književnom časopisu Njujork tajms buk rivju svrstan među tri najbolja romana u poslednjih dvadeset pet godina. Godine 2008. dobio je Orden časti Nacionalnog udruženja umetnika, za izuzetno ostvarenje u književnosti. Nagrada PEN/Sol Belou, u čijem žiriju je Filip Rot, za posebna dostignuća u američkoj književnosti dodeljena mu je 2010. godine, a dobitnik je i novoustanovljene Nagrade za američku beletristiku Kongresne biblioteke u 2013. godini, koja se dodeljuje piscima čija dela ne odlikuje samo umetničko umeće i originalnost već su i „snažan, jedinstven i rečit glas o američkom iskustvu". Sa svojom prvom zbirkom kratkih priča Anđeo Esmeralda, bio je finalista za dve nagrade: Nagradu za priču 2012. godine i PEN/Fokner nagradu za fikciju, takođe za 2012. godinu. Iste godine DeLilo je primio književnu nagradu Karl Sandburg na univerzitetu Ilinois u Čikagu.
U novembru 2015. odlikovan je Medaljom za izuzetan doprinos američkoj književnosti. Nagrada se dodeljuje za životno delo i pripada instituciji Nacionalne nagrade za književnost (National Book Award), čiji je DeLilo takođe raniji dobitnik.
Autor je i tri drame i na desetine pripovedaka i eseja koji se bave kako umetničkim tako i fenomenima američke stvarnosti.
